MyVolunteerStory:

Μία συνέντευξη με την εθελόντρια Αριάνα Ευθυμιάδη

Πότε ήρθες πρώτη φορά σε επαφή με τον εθελοντισμό; 

Η πρώτη μου εθελοντική δράση ήταν στο πλαίσιο μιας ημερίδας γλωσσολογίας που είχε οργανώσει το τμήμα Αγγλικής Φιλολογίας του ΕΚΠΑ, όπου τότε βρισκόμουν στο τρίτο έτος, με μεγάλη προσέλευση ομιλητών, ακαδημαϊκών, φιλολόγων και συμμετεχόντων από όλον τον κόσμο. Από εκείνη την πρώτη μου επαφή κι εμπειρία ως εθελόντρια η δυνατότητα να βοηθάς και να στηρίζεις αποφασιστικά τη λειτουργία, το έργο και το τελικό αποτέλεσμα μιας ημερίδας, ενός συνεδρίου, μιας δράσης ή πολιτιστικής εκδήλωσης μου είχε φανεί εκπληκτική, σπουδαία και ανεκτίμητης αξίας. Ήμασταν πάρα πολλοί συμφοιτητές κι είχαμε βρεθεί όλοι εκτός των πανεπιστημιακών αιθουσών, κάνοντας ωστόσο αυτό που αγαπάμε, βοηθώντας και μαθαίνοντας απ’ αυτό.

Με τι έχεις ασχοληθεί εθελοντικά και πως θεωρείς ότι σε έχει βοηθήσει στη προσωπική σου ανάπτυξη;

Έπειτα έχω εργαστεί εθελοντικά κι έχω βοηθήσει σε διάφορες δράσεις κι οργανισμούς των οποίων το έργο θεωρούσα ιδιαίτερα ουσιαστικό και ωφέλιμο για την κοινωνία, όπως το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, το Make A Wish, το Μαζί για το Παιδί, τη Φωλιά κ.α., ενώ πλέον αποτελώ μόνιμη εθελόντρια του Μπορούμε, έπειτα από μια δράση στην οποία είχα συμμετάσχει και μου άρεσε πολύ. Από εκείνη την πρώτη μου συμμετοχή που περιέγραψα παραπάνω, δε θυμάμαι τον εαυτό μου να μην κάνει εθελοντισμό, να μην ακούει για δράσεις ή φορείς που να χρήζουν βοήθειας εθελοντών και να προσφέρουν έργο που να νιώθεις μια επιτακτική ανάγκη μέσα σου να τρέξεις για να βοηθήσεις. Καμιά φορά, όταν ανατρέχω αναδρομικά σ’ αυτές τις δράσεις κι ό,τι έχω κάνει, είναι δύσκολο να σκεφτώ τι έχω αποκομίσει, καθώς είναι ένας πραγματικός πλούτος που με γεμίζει ζωντάνια κι αληθινή χαρά. Θα έλεγα ωστόσο ότι ο εθελοντισμός, και γενικότερα η διάθεση του ανθρώπου να προσφέρει δίχως να περιμένει κάτι, με έχουν κάνει να γίνομαι ο άνθρωπος που θα’θελα να βλέπω και να πιστεύω στους άλλους

Περιέγραψέ μας μία ανάμνηση που έχεις από τις δράσεις-οργανισμούς που συμμετείχες εθελοντικά και σου έχει αποτυπωθεί. 

Μου είναι δύσκολο να διαλέξω μόνο μια ανάμνηση από τις δράσεις που έχω συμμετάσχει και τις εικόνες που έχω συλλέξει, ωστόσο μου έρχονται δύο στο μυαλό που θα ήθελα να μοιραστώ λόγω των συναισθημάτων που μου προξένησαν. Η μια έχει να κάνει με την τωρινή μου συνεργασία με το Μπορούμε, όπου κάθε εβδομάδα συγκεντρώνουμε και διαθέτουμε σε συνεργασία με τους παραγωγούς της λαϊκής αγοράς κάθε περιοχής τα τρόφιμα για έναν ή περισσότερους κοινωφελείς φορείς σε κάθε περιοχή που δεν μπορούν να τα εξασφαλίσουν οι ίδιοι. Η γενναιοδωρία των παραγωγών, η καλοσύνη, η χαρά, το χαμόγελο και η διάθεσή τους να προσφέρουν και να βοηθήσουν είναι κάτι που με συγκινεί τρομερά και με κάνει να θέλω να συμμετέχω κάθε φορά με τον ίδιο, κι ακόμη μεγαλύτερο ενθουσιασμό! Έπειτα, νομίζω ανακαλώ έντονα μια δράση με το Μαζί για το Παιδί την περασμένη άνοιξη, όπου κάναμε διανομές παπουτσιών σε διάφορες περιοχές για παιδιά κι εφήβους. Θυμάμαι τα πρόσωπα των παιδιών και πώς έλαμπαν από χαρά με τα καινούργια τους παπούτσια, τη θέλησή τους να τα φορέσουν κατευθείαν βγαίνοντας έξω, τη διάθεση πολλών να παίξουν μ’ εμάς τους εθελοντές έπειτα, είναι κάτι που θυμάμαι και θέλω να θυμάμαι έντονα για πολύ ακόμη λόγω της αξίας που δίνει σε αυτό ακριβώς που κάνεις.